Lustro

Spoglądając w lustro
Szkło co świat odwraca
Widzisz przestrzeń pustą
Mędrca czy pajaca

Kim się wówczas czujesz
Radość czy zwątpienie
Królem jesteś świata
Pędzisz w zapomnienie

Nie znaczy wszak wiele
Świat w lustrze odbity
Baczcie przyjaciele
By był znakomity

Bo w każdym z Nas drzemie
Owoc do spełnienia
Gdy ciśniesz go w ziemię
On się rozpromienia

W żywot swój zielony
Przekształcić się pragnie
Wciąż doskonalony
Odbija się ładnie